Wydawca treści
łowiectwo
W lasach żyje ok. 60 proc. z 618 gatunków kręgowców występujących w Polsce. Rozwój cywilizacji zachwiał odwieczną równowagą i regułami obowiązującymi w ekosystemach leśnych, co wpływa także na bytujące tam zwierzęta. Dlatego obecnie ich liczebność, sposoby opieki nad nimi, a także możliwości zapobiegania szkodom od zwierzyny – reguluje prawo: polskie i unijne.
Łowiectwo jest elementem ochrony środowiska przyrodniczego – tak definiuje je ustawa „Prawo łowieckie" z 1995 r. Zwierzęta łowne (20 proc. gatunków ssaków i 12 proc. ptaków występujących w Polsce) są dobrem ogólnonarodowym i własnością Skarbu Państwa. Gospodarowaniem zwierzyną łowną, zgodnie z zasadami ekologii oraz racjonalnej gospodarki leśnej, rolnej i rybackiej, zajmują się myśliwi zrzeszeni w Polskim Związku Łowieckim oraz leśnicy.
Na terenie Nadleśnictwa Dojlidy znajduje się 15 obwodów łowieckich dzierżawionych przez 10 kół łowieckich. Obwody łowieckie wchodzą w skład dwóch rejonów hodowlanych: rejon Puszczy Knyszyńskiej i rejon bielski.
Fauna leśna na terenie Nadleśnictwa Dojlidy jest bogata. Zwierzyna gruba to: jelenie, sarny, łosie i dziki. Szacuje się, że jeleni jest ok. 755 szt., saren 1804 szt., łosi 287 szt., a dzików 488 szt. Od 2001 r. obowiązuje moratorium na odstrzał łosi. Z gatunków chronionych spotkać można wydrę, bobra, a czasami wilka i rysia.
Zwierzyna drobna bytująca na terenie naszego nadleśnictwa to lisy, jenoty, zające, borsuki, kuny, bażanty, kuropatwy i inne.
Na potrzeby opracowania rocznych planów pozyskania zwierzyny, a także w celu określenia zabiegów hodowlanych i ochronnych w lesie niezbędne jest oszacowanie liczebności zwierzyny. Każdego roku odbywa się liczenie zwierzyny grubej i drobnej, lecz oszacowanie 100% jej populacji w lesie jest niemożliwe.
Metody stosowane w określeniu liczby zwierzyny łownej bytującej na terenie obwodów łowieckich:
Metoda pędzeń próbnych – polega na policzeniu zaobserwowanej zwierzyny na 5-10% najlepiej 15-20 % powierzchni leśnej danego kompleksu leśnego. Służy ona ustaleniu liczebności i struktury płci poszczególnych gatunków zwierzyny grubej.
Metoda tropienia – polega ona na liczeniu tropów na wytyczonych trasach inwentaryzacji, obejmujących pewne części łowiska, po świeżym opadzie śniegu. Metoda całorocznej obserwacji – polega na całorocznej obserwacji łowiska i bytującej w nim zwierzyny łownej, a następnie zestawienie wyników obserwacji na odpowiednim formularzu.
Liczenie lisów, zajęcy i kun odbywa się w czasie wykonywania pędzeń próbnych przy inwentaryzacji zwierzyny grubej.
