Spacerując po cienistych lasach liściastych bądź mieszanych możemy zaobserwować pierwsze, rozkwitające na fioletowo, przylaszczki pospolite (Hepatica nobilis Mill.), zwane również wątrobnym zielem. Nazwę tę zaczerpnęły od kształtu swoich liści, które przypominają płaty wątroby i to właśnie w ziołolecznictwie tego narządu szukano ich zastosowania. Kiedyś bowiem wierzono, że rośliny leczą te części ciała, do których są podobne z wyglądu. Dziś jednak wiemy, że przylaszczki łączą w sobie właściwości zarówno lecznicze jak i trujące, dlatego lepiej jeśli już, byśmy korzystali z nich roztropnie, aby sobie nie zaszkodzić. W przemyśle farmaceutycznym wykorzystuje się zawarte w jej liściach: saponiny, flawonoidy czy glikozydy, przy leczeniu chorób narządów wydzielniczych. Pamiętajmy jednak, że w przylaszczce obecna jest także toksyna – protoanemonia, która działa drażniąco na błony śluzowe przewodu pokarmowego, spojówki oraz skórę. Spożycie znacznej ilości rośliny może skutkować objawami nieżytu żołądkowo-jelitowego.

Niegdyś masowe pozyskiwanie kwiatów przylaszczki, przyczyniło się do zaniku jej stanowisk, dlatego objęto ten gatunek ochroną do 2014 roku. Aby ponownie nie doprowadzić do takiego stanu, pamiętajmy by kolekcjonować wspomnienia i zdjęcia, a nie zerwane z lasu kwiaty, które i tak niedługo zwiędną w naszych domach.

Bibliografia:

1. Baran M. 2010. Niebezpieczeństwo w lesie : na co może być narażony potencjalny użytkownik?

Przegląd Naukowo-Metodyczny. Edukacja dla Bezpieczeństwa nr 3, 163-175.

2. Henneberg M., Skrzydlewska E. 1984. Zatrucia roślinami wyższymi i grzybami. Warszawa: Państwowy

Zakład Wydawnictw Lekarskich, s. 246-247. ISBN 83-200-0419-5.

3. Nowiński M. 1959. Rośliny lecznicze flory polskiej. Poznań: Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk,

Nauki Biologiczne nr 4.

4. Piękoś-Mirkowa Halina, Mirek Zbigniew. 2006. Rośliny chronione. Warszawa: Multico Oficyna Wyd.

ISBN 978-83-7073-444-2.

5. https://puszcza.tv/ciekawostki/189/pobujajmy-w-oblokach