Zurück

Fazy życia lasu

Fazy życia lasu

W miarę upływu lat drzewostany przechodzą przez szereg charakterystycznych etapów nazwanych fazami rozwojowymi. Z punktu widzenia hodowlanego wyróżnia się fazy:

Uprawa - wstępna faza powstawania drzewostanu pochodząca z odnowienia sztucznego siewem  lub sadzenia, trwa od momentu skiełkowania nasion lub posadzenia sadzonek do chwili zetknięcia się koron drzew.

Młodnik – młode pokolenie drzew od momentu osiągnięcia zwarcia do czasu rozpoczęcia się wydzielania (najczęściej w wieku do ok. 20 - 25 lat). Jest to okres, w którym poszczególne drzewa wyraźnie oddziaływują na siebie, konkurując o światło i przestrzeń życiową nad glebą oraz wodę i pokarmy w glebie. W wyniku zwarcia koron i całkowitego ocienienia gleby, we wnętrzu młodnika zaczyna kształtować się odrębny fitoklimat. Charakterystycznym objawem życia w tej fazie jest wzmożony wzrost i różnicowanie wysokościowe drzew, jako wypadkowa ograniczonego zwarciem bocznego oświetlenia koron i dużej energii wzrostowej młodych organizmów. Drzewostan w tym czasie przechodzi naturalny proces oczyszczania się pni – następuje obumieranie dolnych gałęzi i wydzielanie się słabszych osobników.

Tyczkowina – Okres ten obejmuje przedział wiekowy drzew od około 20-25 lat do 30-35 lat. W tej fazie drzewa wykazują niekorzystny stosunek grubości do wysokości, spowodowany silnym w okresie młodnika przyrostem wysokości i znacznie słabszym przyrostem grubości. Drzewa charakteryzują się długimi pniami oczyszczonymi z gałęzi oraz stosunkowo krótkimi i wąskimi koronami.

Drągowina – drzewa najczęściej w wieku ok. 35 – 50 lat. Okres wzmożonego przyrostu wysokości ustępuje na rzecz przyrostu na grubość (przyrost wtórny).

Drzewostan dojrzewający – Faza rozwoju obejmująca drzewostany w wieku około 50-80 lat, o średniej pierśnicy 21-35 cm. W tej fazie większość drzew zaczyna regularnie kwitnąć i obradzać. Wysokość drzewostanu jest już ustalona i dalszy przyrost wysokości jest nieznaczny. Drzewa wykazują małą zdolność rozrostu koron i ich regeneracji w przypadku poszerzenia się przestrzeni wzrostowej.

Drzewostan dojrzały – Od 80 do 160 lat  (w zależności od gatunku drzewa), o średniej pierśnicy powyżej 35 cm. Nadaje się do użytkowania rębnego, gdyż osiągnął odpowiednie średnice drzew i kulminację przeciętnego przyrostu miąższości.

Starodrzew – drzewa najczęściej w wieku powyżej 100 lat. Drzewostan zaczyna tracić zdolność przyrostu wysokości i grubości. Następuje proces naturalnego obumierania drzew.
 

Źródło : „Encyklopedia leśna”. Ośrodek Rozwojowo-Wdrożeniowy Lasów Państwowych w Bedoniu